Oyle anlar, dakikalar, saatler, gunlerimiz olur ki uzun zamandir hasreti oldugumuz tek hayalimiz olan seyler gerceklesiverir. Onca zaman sadece onu duslemis, olsa ne guzel diye dusundugumuz seyler...
Ne gibi bir kuvvet ya da ic ses bizi "O" nu o seyi istemeye surukler bilinmez. Ya da soyle soyleyeyim, bilmiyorum..
Bunca zamandir istedigim birseyin gercek olmasini gormek su gunlerde ihtiyacim olan tek tatminlik. Olmasi icin verdigim savastan cektigim "kendime gore" zorluklari sanki unutmus gibiyim. Gec mi olacak yetistirebilir miyim yoksa yetismez mi lerle kotu olacak olan bir ise imza atamamlarla gecirdigim gunler uykusuz kalp agrili gunler acaba bana hic mi ders olmadi?
Bu benimle yapmam gereken ve yapacagim en onemli ve agir ic hesaplasma olmali. Adim atmak gercekten de gerceklestirmenin koca bir bolumunu olusturuyor.
Bir insan hem kendi yasadiklarini gormezden gelerek hem de kendi hesaplasmalari dusunmeyerek ya da yapmayarak ic huzuru bence bulamaz.
Elif--Kizim sana sesleniyorum...hepsi bitecek hepsi gerceklesecek sik disini bir ayin kaldi. Gectikten sonra bu yaziyi okuyacaksin ve simdiye kadar cektigin en derin bir "oh!" u cekeceksin.
Yeni isim ve sehirim bana ugur getirsin.