Once birikenler.
Kisa kisa, uzun uzun anlatimlar.
Su an kafamda neyi nasil parmaklarimdna akip gidecegi konusunda kestirebiliyorum.
Yine yollar gorundu bana oglum kisaca.
Pek istedigim gibi gitmedi isler burada. Malesef mi desem yoksa olacagi buydu zaten mi bilemiyorum ama onume icimi rahatlatan kafamin daha rahat olacagi birseyler cikti. Bir tanesini degerlendirmek istedim ve bu yuzden gidiyorum.
Bir yerlerden Kanada beni surekli cekiyor kendine.
Anneanne modunda hayirlisi olsun herseyin hayirlisi olsun seklinde soylemler dilimde ev bakiniyorum.
Aslinda birkac birsey daha karalamak istiyorm buraya. Burasi benim sadece benim yerim benim sayfam ama korkuyorum, uzmekten, kafa karistirmaktan cekiniyorum.
Benim de hayatimda ailem haric cok sevdigim biri benim yanimda olmamasina ragmen benden uzakta olmasina ragmen, inaniyorum ki cok mutlu. Arabesk yonumu gosterip , o mutlu olsun sadece yeter bana gerisi onemli degil, diyebiliyorum ve bu benim icin cok gercek.
Buruk, kirik'im. Hala.
Nasil yani? Hala mi? dersen...o kiriklik o burukluk hic bir zaman gitmeyecek ama ne isyan etmenin ne de o anlara takilip ve ozlemenin bir anlami var. Herseyle barisik olabilirsen sanirim hayatinda yeni sayfalar acabiliyorsun ve devam edebiliyorsun yasamina. Insan karsisindakinden birsey beklememeli ve hatta bazenleri kendisinden bile bazi seyleri cok buyuk bir umutla beklememeli. Tabii ki de zaman ilac ve tabii ki de zaman gectikce acisi ve ozlemin boyutu degisiyor, insaniz ama yokolurmu? Sanmiyorum ama onemi yok. Yok olmasin. Bu sekilde de bazi seyler olabilir.
.
Bunu yazmam gerekiyordu.
Sadece bu kadar bile olsa bunu sistemimden cikarmam gerekiyordu.
Operim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder