Selam

Günlük yazar gibi yazdığım zamanlarım vardı aslında. Şimdi baya değişti durum. Arada bir açıp birşeyler karalasam mı diye düşündüğüm oluyordu. Bundan bir adım ötesine geçemedim.
Son 4-5 sene çok zor geçen bir dönem olmuş benim için. Şimdilerde daha iyi anlıyorum.
Eskiye dönmeyi çok istiyorum. Keşke kelimesini çok kullanmaya başladım.
Kayıpların altında eziliyorum sanırım.
İnsanın acıyı hazmetme ve onu yaşamasının kuluçka dönemi var galiba. Neden o süreçten bu kadar çok korkuyorum?
Geçip gidecek zamanlar içerisinde göz ardı etmek yokmuş gibi yaşamak varsaymak bir insanın kendine yapabileeği en kötü şey.
Yine birden yazmak isteği gelmişken birden yine gitti.
Aşırı dengesizliklerden geçiyorum.
Ne istediğini hep bilen biriydim ben.
Bana ne oldu?
Son birkaç aydır sorduğum soru bu. "Bana ne oldu?"
Ben ne zaman insanlara sınırlarını aşabileceklerini söyledim?
Ne zaman izin verdim insanların beni kırmasına izin vermeye?
Ne zaman hayatımda bencil insanları biriktirdim?
E yapmışım işte. Bu sonu gelmez soruların cevaplarını sorf kendimi acıtmak için defalarca sormanın anlamı da yok.
Geçmişten aldığım dersleri uygulama vakti şimdi.
En basiti ise şu benim için. Yazmak.
Her gün yazmak.
Herkese (hala bu blogu takip eden ya da okuyan varsa) tekrardan selam olsun.
Ben burayı özledim.
Yine buluştuk işte.