Sabahlarimin gecelerimin birbirine karismis olmasi mi, kambur oturmaktan sirtimin agrimasina mi, yere serdigim sisme yatagimin hic bir halta yarayamamasina mi deginsem ya da gecenin bir saatinde labindan cikip ofisimi bir cadir niyetine kullanan Rafael, Remy ile Kerstin'le bitmke bilmeyen traji komedi hallerimize mi gulmeliyim tam olarak bilemiyorum.
Gunlerim bazenleri dayanilamayacak sekilde sikici , bazenleri de inanilmaz keyifli geciyor.
Ottawa'da hayat boyle acikcasi.
Ya cok sikilirsin ya da cok eglenirsin.
Ortasini ben bu sehirde yasayamadim.
Arada guzel olan seyler keyfimin uzunca bir sure iyi bir modda olmasina da yarayamaz oldu. Artik hic birseye oyle cok cok cok derinden sevinmiyorum sanirim.
Sanki cok sevinince buyusu bozulucak ve abarttigim icin kendimi sonrada suclicakmisim gibi hissediyorum.
Yoksa ben elindeki hicbirseyle yetinemeyen simarik bir insana mi donustum onu da bazenleri tam kiviramiyorum.
Ama su var ki ne cikarsa ciksin karsima asiyorum sonrakine bakarken onun ardindan gelecek olani tahmin etmeye calisiyorum.
Aslinda benden iyi borsaci olurmus simdi simdi dusunuyorum da.
Bir zamanlar buyuk bi rhayalimdi broker olmak.
Paralarla ugrasmak.
Allahtan olmamisim.
Parayla iliskim hic bir zaman iyi olmadi, hic bir zaman iyi gecinemedik kendisiyle.
Bu yuzdendir ki zaten hic bir zaman cok zengin olmak istemiyorum , hatta boyle en buyuk korkularimdna biridir. Birgun acaip zengin olmaktan urkutucu ne olabilir benim icin.
Bilemiyorum valla.
Herneyse.
Bir sevgilim var.
Sevgili kelimesini bile kullanirken boyle cekindigim zamanlarim olmustu ya bir zamanlar, vay anasini diyorum.
Onceden hakikaten sevmistim ama onu hemen aklima getiriyorum.
Unutmak kelimesininde gereksiz bir kelime olduguna inaniyorum mesela ben su gunlerde.
Unutmak gibi birsey yok.
Hic kimseyi hic birseyi unutmuyorsun.
Bir iz birakiyorlar sicsanda , sicmasan da.
=)
Dedigim gibi bir sevgilim var, ben iliskideyken nasildim onu unutmusum , hatirlamaya basladigim an hazir olabilirim diye dusunmeye basladim ve oylecene oldu sanirim.
Korkmuyorum en azindan onu acikca soyleyebilirim.
Korkum yok .
Duymak istemedigim daha dogrusu kendime itiraf edemedigim seyleri kendime itiraf etmeye niyetlendigimden beri sanirim cok daha buyuk huzura kavustum.
Tek sikintim , aylardir nan sevgilim olursa Candan Ercetin'den Bahar sarkisini soylicem asik oldugumu hissettigim gibi dedim, durdum.
Hadi yine soyluyorum da pek bir halt anlatamiyorum o bakimdan biraz sikinti var ama en guzeli bu degil mi alahaskina, gozlerle anlasmak varken ne gerek var kelimelere.
Words are very unneccesary , they can only do harm demis Dave Gahan, Bir bildigi varmis.
Adamimdir kendileri zaten.
Arada yine ugricim.
Hic merak etme.
Ha birde sacimi kestiriyim diyorum ya, ama acaba Turkiye'ye gittigimde mi yaptirsam?
Boh!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder