20.4.10

O degil budur, O da sudur ki

Farkina varmakti en buyuk sikinti veren yol.
Farkina vardiktan sonra gelen saskinlik ise olagandi.
Onemli olan hepsinin bir kafeste toplanip yerle bir olmus olan yikintinin kenarindan soyle bir gecip gitmek.
Gecip gitmek.
Milyonlarca sey yazabilirim.
Hikayenin her sayfasini bir suredir over and over uzerinden gectigimiz gibi.
Sikinti vermiyor. Uzuntu veriyor.
Bir el uzatsan hersey duzelicek diyorsun ama eli atmaya cekiniyorsun.
Tonlarca dusunce kafanda.
Herkes uzak, hersey yabanci.
Bir noktaya geliyor hepsi aslinda ayni.
Kendi degerini anlayamiyorsun.
Uzuluyorsun, sebepsizce aslinda.
Alismissin uzulmeye, sebepler bulmaya alismis beynin. Artik oyle calisiyor.
Tersini bilmiyor beynin.
Ben nerede yanlis yaptimi ariyor beynim?
Buldugunu sanip, uzerine gitmemenin verdigi sikintiyi cekiyorsun.
Buldugun sadece kendini suclamak. Kendini cezalandirmaktan baska birsey degil.

Hiç yorum yok: