ay ya yay

How i met your mother diye bir dizi vardir, bilmeyeniniz neredeyse yoktur..
Ben oyle cokta siki bir takipcisi degilim ama eninde sonunda mutlaka izlerim bolumlerini..
Bi bolum vardir hani Ted hep Robin'i opmek icin dogru zamani bekler bekler durur.Hersey unutulmaz olmali der ve o ani bekleyene kadar aslinda bir suru o ani kacirmistir. En sonunda bir arkadasinin dugunune davetlidir ve Robin'i cagirir hersey dusledigi gibi olucaktir ama dugunde onu bekleyen suprizden haberi yoktur ve de Robin'in son dakika plan degisikliginden..
Ted birini gorur, cok begenir ve tanismak ister. Yanina gider, konusmaya basladiklari ilk andan itibaren hisseder Ted bu kiz cook baska. Bir daha birbirlerini gormeyeceklerini dusunerek o geceyi olumsuz kilmak icin sadece isimlerini soylerler , birbirlerini bulmaya calismayacaklarini soylerler ve omurleri boyunca unutmayacaklari bi gece gecirirler.
Insan en kirildigi anlari en sevdiklerinden yasayinca onemli olanin sadece geride yasanmis olan seni mutlu eden gulumseten anilar oldugunu anliyor. Birini animsadiginda sadece guzel seyler hatirlamak. Kavgalarini , tartismalarini degil. Cunku hersey geciyor gidiyor. En buyuk acilar da unutuluyor sonra bir donup baktiginda elinde sadece yasanan anilarin kaldigini goruyorsun.
4 gunluk Toronto yolculugumu hatirladigimda yuzum hep gulucek.
Obladi-Oblada life goes on bra!!! diye bagirarak soyleyip dansettigim,beni kalabaliktan tutup cikarip Royal York'un derinliklerinde gezintiye cikaran, sadece adini bildigim Irlanda'liyi hep hatirliycam ve hep gulumseyecegim.